Kahvve.comYazar Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Atatürk’e kendini en yalnız ve çaresiz hissettiği dönemi soruyor… Atatürk’ün en çaresiz anları ne çatışmalar, ne savaşlardır. O en zor dönem olarak, işgal altındaki İstanbul’da kapı kapı dolaşarak insanları Milli Mücadele’ye ikna etmeye çalıştığı günleri anlatır.
İşgal İstanbul’unda esaretten kurtulmak için başkaldırmaya niyetli o kadar az kişi vardır ki…
Milli Mücadele işte bu şartlarda başlayacaktır…
Samsun’a Doğru…
Atatürk 19 Mayıs 1919’da Samsun’a çıktığında umumi manzara şudur…
Osmanlı 1. Dünya Savaşı’nda yenilmiş. Ordunun silahları ve cephanesi alınmış.
Millet yorgun ve fakir. İstanbul işgal altında.
Anadolu, İngiliz, Fransız ve İtalyanlar tarafından paylaşılmış.
Yunanlılar 4 gün önce İzmir’e çıkmış…
Padişah koltuğunu kurtarmaktan başka bir şey düşünecek halde değil.
Gazeteci Refi Cevat Ulunay, o günlerde Mustafa Kemal Paşa’yı Şişli’deki evinde ziyaret eden tek gazetecidir.
Gazeteye döndüğünde, arkadaşları ne konuştuklarını soruyor… Ulunay gülüyor:
“Şu sıralarda Anadolu’ya geçilir, orada teşkilat kurulur, milli mukavemet harekete geçirilirse Fransız’ı da, İngiliz’i de, İtalyan’ı da memleketten kovar, vatan istiklaline kavuşur, millet de esaretten kurtulurmuş. Bu adam deli değil, zırdeliymiş” diyor…
Yıllar sonra Sadi Borak, Ulunay’a yanıldığı için pişman olup olmadığını soruyor… Ulunay’ın yanıtı:
– Hayır, ben haklıydım, herkes benim gibi düşünüyordu, O günlerde öyle düşünen tek adam oydu…
